17. ve 18. yy'da bütün Avrupa'ya egemen olan üslup. Temel özelliği, Rönesans'ın durağan kurallarına bir karşı çıkış niteliği taşımasıdır. Bu karşı çıkış resimden mimarlığa, heykelden müziğe tüm sanat dallarında etkili olmuştur. Mimarlıkta ilk olarak örneğin 1575 yıllarında Roma'da yapılan ve Giacomo della Porta tarafından tasarlanan Gesü kilisesi olduğu söylenebilir. Bu yapıdan başlayarak tüm barok ürünler, genellikle önceki dönemin vokabülerini yeni bir dizim içinde kullanırlar. Yine klasik sütun başlıkları, kornişler, alınlıklar vs kullanılmıştır ama bunların kullanımını yönlendiren ilkeler artık Rönesans'ın ilkeleri değildir. Aynı şey resim ve heykel sanatları için yinelenebilir. Özellikle, simetrinin ortadan kalkışı barok için karakteristiktir. Işık - gölge dağılımı da yine barok resim ile Rönesans resmini kesin çizgilerle ayırır. Rönesans'ta resimdeki betiler tek bir ışık kaynağından aydınlatılıyormuş izlenimi verirler; oysa barok'ta her biri adeta ayrı bir gizli kaynaktan ışık alıyormuşcasına resmedilmişlerdir. Hatta, bazı resimlerde betiler -içten ışıklı- denebilecek biçimde, kendi aydınlıklarını bünyesinde üreten ögeler gibi işlenmişlerdir. Barok üslubun belki tüm sanatlarda otak olan özelliklerinden belki en önemlisi ise; Rönesans'ın yapıtı oluşturan ögeleri tanınabilir ve ayırtedilebilir kılmaya gösterdiği özene karşıt olarak, Baruk'un ögelerin özgürlüğünü yadsıması, çoğunlukla onların yapıtın bütünsel etkisi uğruna belirsizleştirilmesidir.
En ünlü barok dönem sanatçıları arasında; resimde Rubens ve Rembrandt, mimarlıkta Borromini, Guarini, Neumann, Mansard ve heykelde Bernini (aynı zamanda mimar) adları sayılabilir.
Ayrıca Bakınız: Baroklaşma,
BLOGUMA DESTEK OLMAK İÇİN REKLAMLARI ZİYARET EDERSENİZ SEVİNİRİM)
(I WOULD APPRECIATE IT IF YOU VISIT THE ADS TO SUPPORT)
Yorumlar
Yorum Gönder