Bir çaık alanda doğal ya da yapısal ögeler kullanılarak yapılan mekan düzenleme eylemi. Bahçenin en eski uygarlıklardan beri kullanıldığının bilinmesine karşın, bahçe mimarlığı ölçeğinde ilk ürünler Antik Roma'da ortaya çıkmıştır. Ortaçağ Avrupa'sında ise bahçe mimarlığı neredeyse ortadan kalkar. Ama aynı dönemde özellikle İran'da bahçe mimarlığı gelişecektir. Rönesans'ta bahçe mimarlığı Avrupa'da yeniden ortaya çıkarsa da, henüz bahçe boyutları küçüktür. Rönesans'ta gelişen geometrik bahçe tasarımı, Barok'ta dev boyutlu ürünler verecektir. 17. yy boyunca Avrupa'da saray ve şato bahçeleri, Versailles başta olmak üzere, Barok anlayışla düzenlenmişlerdir. Bu aşırı geometrik ve eksensel şemalara karşıt bir yönelim olarak, 18. yy İngiltere'sinde bahçe mimarlığı manzara bahçesinin belirişiyle büyük bir atılım yapar. 19. yy2da ise dönemin genel eklektisist tutumuna uyarak bahçe tasarımı özellikle Barok şemalara döner. Modern mimarlık eyleminin ortaya çıkışı bahçe tasarımını büyük oranda etkilemiştir. Modern bahçe mimarlığı, genellikle geometrik bir düzen anlayışını yadsıyarak çalışmış ve Japon bahçelerine benzer bir tasarım geliştirmiştir. Bitkiler, taşlar ve su ögeleri minyatür bir doğal alan yansıması yaratacak nitelikte gruplanıp düzenlenmişlerdir. Türklerde bahçe tasarımının tarihi Osmanlı döneminde başlar. Klasik çağ Osmanlı bahçelerinden hiçbir örnek kalmamışsa da, bunların doğaya fazla müdahale etmeyen, geometri dışı bir anlayışla biçimlendirildikleri söylenebilir. 18. yy'dan sonra ise Avrupa etkisiyle geometrik bir tasarım gelişir.
Yorumlar
Yorum Gönder