300 ile 750 tarihleri arasında, özellikle, Batı Akdeniz ve İtalya'da gelişen sanat. Yaklaşık 300 ile 500 yılları arasında, üslupsal açıdan Geç Antik sanattan pek az farklılaşmış olarak, fakat teknik açıdan ondan çok daha zayıf nitelikte ürünler vermiştir. Bu dönemde yeni sayılabilecek tek özelliği Hıristiyanlıkla birlikte gelen yeni ikonografidir. Sonraki dönemde Antikite sanatının temel özelliği olan doğaya sadakat duygusu ve gerçekçilik kaygısı Erken Hıristiyan Sanatı içindeki yerini gitgide yitirir. Mimarlık açısından ise, bu dönemin geleceğe yönelik en önemli katkısı Roma bazilikasının ana hatlarıyla kilise plan şemasının özünü oluşturmaya başlamasıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder