Modern mimarlık eyleminin, yaklaşık olarak 1920 ile 1940 yılları arasındaki dönemi. Özellikleri, her tür bezeme ve süslemeden kaçınma, tasarımda temel geometrik biçimleri kullanma ve beyaz rengin egemenliği olarak sıralanabilir. Eklektisizmi tamamıyla yadsıyan böyle bir mimarlığın yaratılma çabaları, 1910'larda Avusturya'lı mimar A. Loos göstermişti. 1920'lerde bu biçimlendirme anlayışı Almanya merkez olmak üzere tüm dünyaya yayıldı. Le Corbusier, W. Gropius, Max ve Bruno Taut, Mies van der Rohe, L. Hilbersheimer gibi pek çok mimar bu akım çizgisinde ürünler verdiler. Uluslararası üslup, sadece biçim verme çabalarının ötesinde, mimarlığı toplumsal sorunların düzeltilmesinde bir araç olarak görüşüyle de etkili olmuştur. Özellikle toplu konut, fabrika ve diğer üretim yapıları bu dönemde mimarlığın en fazla uğraştığı konulardan oldu. Yapımda endüstriyel tekniklerin kullanımına ağırlık veren Uluslararası üslup yandaşları, tümel mekan ve makine estetiği gibi kavramların da yaratıcısı olmuşlardır.
Yorumlar
Yorum Gönder