19. yy'ın ikinci yarısından başlayan
restorasyon çalışmalarında o günlerin genel mimarlık anlayışı etkili olmuştu. Çağın geçmişi yeniden canlandırmaya çalışan ve özgün üsluplar yaratmaya
eklektisist mimarlık anlayışı, dönemin restorasyon ölçütlerini de belirlemiştir. Yapıtı özgün duruma getirmek için yalnız kendisinden değil, devrin diğer yapılarının üslup analizlerinden de yararlanarak yapılan çalışmalar, stilistik rekompozisyon olarak adlandırılır. Bu uygulamalarla birçok anıtın geç devir ekleri ortadan kaldırılmış ve yapısal belgeler yok edilmiştir.
Yorumlar
Yorum Gönder