Türk mimarlığının yaklaşık olarak 1910 ile 1930 yılları arasındaki dönemi. Tüm 19. yy boyunca egemen olan Batı kökenli eklektisizme karşı çıkarak, yine eklektisist nitelikte, fakat Türk mimarlığının geömişinde görülen mimari biçimleri kullanan bir tasarım anlayışı geliştirmiştir. Yeni beliren Türk ulusalcılığının mimarlık alanındaki bir yansıması sayılabilir. En ünlü mimarları Vedat ve Kemalettin beyler olan akım, kubbe kemer gibi ögeler ve Klasik Osmanlı mimarlığına özgü bezemeler kullanmıştır. 1920'lerin sonuna doğru hızla batılılaşan Atatürk Türkiye'sinde işlevini tamamlayan Birinci Ulusal Mimarlık, Batı kökenli Uluslararası üslubun yaygınlaşmasıyla birlikte, ortadan kalkmıştır. En önemli ürünleri; Ankara'da Arif Hikmet Koyunoğlu'nun tasarladığı Türk Ocağı ve Etnografya müzesi, Vedat bey'in ikinci meclis binası ve Kemalettin bey'in İstanbul'da inşa ettiği Vakıf Hanlar'dır.
Yorumlar
Yorum Gönder