ANADOLU TÜRK EVİ

Adının kısıtlı anlamına karşın, Türkiye ve Balkanlarda Osmanlı egemenliği döneminde gelişmiş bir konut tipi olarak tanımlanabilir. Genel ayırıcı özellikleri şunlardır;

Sofa, hayat, sergah vs denilen çok işlevli bir mekana eklemlenmiş odalardan oluşması.

Odaların farklı işlevlerine göre uzmanlaşmış, tam ersine her işlevi barındırabilecek nitelikte biçimlendirilmiş oluşu. Bu nedenledir ki tüm odalar yatma, oturma, konuk ağırlama, yemek yeme ve hatta özel donaımları sayesinde yıkanma işlevine bile hizmet edebilirler. Bu temel özelliklerin dışında şunlar da söylenebilir;

Genellikle zemin ve üstündeki tek kattan oluşan iki katlı yapılardır. Tek ya da üç katlı örnekler seyrek olarak görülür. Evin asıl kullanım alanı birinci kattır. Zemin kat genellikle servis vs için kullanılır. Odalar arasında işlevsel ayrımlar bulunmasa da statü ya da mevsime dayalı farklılaşmalar vardır. Örneğin; aynı evde ayrı yaz ya da kış odaları bulunabilir ya da bir oda baş oda olarak statü değişimine uğrayabilir. Evin zemin katı genellikle doğrusal olmayan sokak konturunu izleyerek, dik açılı bir plan düzeni göstermeyebilir. Oysa birinci kat zemin kat üzerine yaptığı çıkmalar sayesinde daima dik açılı bir plan düzenine sahiptir. Yapım düzeni çok büyük bir genellikle, zeminde yığma taş duvar, üst katta ise ahşap strüktürlüdür. Hımış en genel yapım sistemidir.

Yorumlar