İçinde sanatsal üretim ve el işçiliği düzeyinde imalat yapılan mekan. Eski Mezopotamya'da bile, her tür üretimin tapınak ve sarayla bağlantılı atölyelerde yapıldığı bilinir. Antikite'de daha özgür bir statüye kavuşursa da, atölye düzeninin altın çağı feodal Avrupa'dır. Lonca örgütlenmesinin zorunlu kıldığı atölye sistemi, Rönesans'la birlikte çözülmeye başlar. Yine de Rönesans'ta her tür sanatsal etkinliğin ustaları, kalfaları ve çırakları bünyesinde toplayan atölyelerde yapıldığı, ama atölyenin Ortaçağ'da ki gibi ekonomik bir birim olmaktan fazla, artık yalnızca bir sanat topluluğu haline geldiği söylenebilir. Barok dönemde atölye yavaş yavaş eğitim ve üretimi birlikte içeren yapısından uzaklaşır. Yakınçağ'daysa atölye sistemi gerçekte tümüyle ortadan kalkar ve sözcük içinde sanatçının çalıştığı özel mekan anlamını kazanır. Geleneksel atölye üretiminin temel özelliği, yapıt üzerinde bireysellik izinin görülmeyişidir.
BLOGUMA DESTEK OLMAK İÇİN REKLAMLARI ZİYARET EDERSENİZ SEVİNİRİM)
(I WOULD APPRECIATE IT IF YOU VISIT THE ADS TO SUPPORT)
Yorumlar
Yorum Gönder